Wendy zong het eerste lied, begeleid door Eric Guinée, daarna kwamen drummer/zanger Marlon Pichel, basgitarist Brian Kruit en toetsenist Jeroen Dikkers haar eveneens versterken. Dat eerste nummer was pure kleinkunst dat Wendy op een lichte toon zong. Guinée begeleidde haar perfect, zonder overdaad.
In de tweede song Nachtvlinder zong ze de blues. Ze schreef dit lied samen met schrijfster Rosa Braber. De inleiding tot dit lied was er een
met een knipoog. ‘Wat moet ik doen om een blueszangeres te worden,’ vroeg ze zich af. ‘Veel meemaken, whisky drinken, vier keer verliefd worden’. Zo speelde ze als een kleinkunstenares met het cliché dat rond de blues hangt, namelijk dat je alleen blues kan zingen vanuit ellende. Als je hart gebroken is bijvoorbeeld. Met passie voor de blues toonde z
e dat ze flink kan uithalen met haar stem. Guinée liet tijdens de eerste song al horen wat een geweldige gitarist hij is, nu deed hij er een schepje bovenop. Ook de andere bandleden laten zich niet onbetuigd. Marlon Pichel is echt een powerdrummer die later ook nog na Wendy Hoogendijk’s optreden zou zingen.
Wendy’s derde en laatste nummer was haar ode aan Rotterdam die ook op haar door Written in Music besproken album Radiostilte te vinden is. Sowieso een mooi nummer dat ze overtuigend zong; en het was bijzonder om het in een Rotterdams theater te horen. Al met al was de combinatie van Wendy’s kleinkunst en de blues en jazz van de band zeer geslaagd. Ze was uitgenodigd om mee te doen aan dit experiment om Nederlandstalige jazz en blues te maken. En hopelijk komt daar nog een vervolg op!
Tekst: Rik van Boeckel
Foto: Marian Slagman
Lees de hele recensie op Written in Music
[/av_textblock]
[/av_three_fifth][av_one_fifth min_height=” vertical_alignment=” space=” custom_margin=” margin=’0px’ padding=’0px’ border=” border_color=” radius=’0px’ background_color=” src=” background_position=’top left’ background_repeat=’no-repeat’ animation=” mobile_display=”]
[/av_one_fifth][/av_section]